Us Dörpke

Us Heimoot ös em dütschen Laund
ees Koahlempott mear ees bekaunt.
Mär, dat nou chraat hie use Gegend
en Stückse Äät ös, van Chott checheewe,
wat sich waal sehne loote koos,
dat weit bei us dä kleinste Poos.
Wenn Buuterlüüt van aunerwääts,
die us Dörpke nee kennecheliart,
nou sich waal cheewe chroate Mühe
us Ruhrlaund ees Dreckchatt te verschriie,
do sägge wei hatt: "Haulent die Schnuute",
wege dat wei op us Dörp niks kumme loote.
Dat wäät us Heimoot nee cherääch,
us Ssaan, dat ös charnee soa schlääch.
Jo, hie stonnt kein hoage Berge erömm
op die me im Summer Schi fahre kann.
Et chiff ouk keine Strand met Saund
hie, in usem Ssaanschen Laund
un bös noom Meer, dat weite chitt
ös et waal chanz oodenlich wiit.
Wat mack nou chraat in usem Dörp
dat Leewe mangs soa leewenswäät?
Woröm doon völl, die erges fottchechange
öar Leewe lang aan Ssaan memm Hatte hange,
föar die, mit Welterfahrung meahr ees stiif
us leef Dörpke all ömmer Heimoot bliif?
Dat lött sich nee soa rääch verklöare,
et ös, sälws föar die, die hie cheboare
all ömmer wiier en chroat Erbaue
dat us Ssaan mit Ruhren un Aue,
wat wounebooret ös op use Wält
un us Ssaansche mangs tesaamehöilt.
Soa ees et heit in en aule Kalleroot:
"Mölm boowenaan un Ssaan boowendrop."